Diferenciranje volumena proisteklo je iz funkcionalnih cjelina, fazne gradnje i težnje za prožimanjem unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora. Međusobnim odnosom volumena formirano je dvorište škole, prostor izložen manjoj insolaciji. Rotiranjem trakta matičnih učionica prema, istoku, generisani su dodatni spoljni međuprostori koji doprinose prožimanju unutrašnjeg i spoljašnjeg prostora. Cilj rotiranja tog dijela objekta bio je i da njegova fasada bude intezivnije izložena glavnoj saobraćajnici. Tretman fasadnih ravni uspostavljen je aktivan odnos prema insolaciji i klimatskim specifičnostima što je iskorišteno kao bitan element arhitektonskog izraza.