Objekat je predviđen za pripremu preminulog za sahranu, što u islamu znači ritualno kupanje. U islamskoj religiji stanje rođenja, život i smrt su apsolutno jednaki, što je osnovna filozofska tema koja je uzeta kao arhetip prostornih i kompozicionih koncepata.

Tri kubusa, identični po svom dizajnu, alegorijski su tri bitna uslova svake osobe u životnom ciklusu. Položaj ovih kubusa u prostornoj kompoziciji objekta postavljen je oko centralnog stuba koji predstavlja centar kružne nadstrešnice koja podvlači životni put koji počinje rođenjem, život se nastavlja i neminovno završava smrću.

Prevođenje religijske interpretacije životnog ciklusa čoveka u prostoru i arhitektonskog izraza predstavlja osnovni koncept objekta. Izbegavajući tradicionalnu formu islamske arhitekture i tradicionalni jezik svih elemenata, postojala je želja da objekat dobije puni izraz vremena u kome se javlja i na taj način artikuliše žrtve trajnih životnih promena u skladu sa savremenim tokovima. Pokušalo se da se formalni jezik primeni kao snažna duhovna poruka svakom čoveku bez obzira na njegovu ispovest. Enterijer se, za razliku od metafizičkog zamišljenog volumena, u velikoj meri oslanja na unutrašnjost muslimanske stambene arhitekture kako bi se naglasio tradicionalni element koji je suštinski element kulture svakog naroda.