Objekat predstavlja treću, zvršnu, fazu gradnje stambenog bloka namijenjenog socijalnom  stanovanju. Naslanja se jednim zidom na izgrađeni objekat a pozicionirana je ugaono, na glavnoj gradskoj raskrsnici. Takav položaj zgrade zahtijevao je tretman prostornog akcenta ali i  uklapanje u jednu već oformljenu, dominantnu, strukturu i primijenjene materijale. Kompozicija objekta nastaje kao kompromis između značaja objekta u njegovoj urbanoj poziciji i obaveza prema  predhodno izgrađenoj  strukturi čiji je postala, manji, ali značajan dio. Kompromis je postignut zasijecanjem prizemlja i  sedam etaža (tri su zadržane pod pravim uglom), pa  je tako ostvarena “obaveza” prema urbanoj matrici i postojećem nizu objekata koji su prethodili, što se u prostoru jasno sagleda.